Vandaag begint de reis naar Suriname en het Caribisch gebied. Ik vlieg in mijn eentje naar Paramaribo, waar Edwin zal aankomen met zeilschip Eendracht na een oceaan overtocht van 3 weken vanuit Kaapverdië.
Na een korte Oudjaarsnacht al vroeg vertrokken naar Schiphol. Met de taxi naar Centraal Station, want er rijdt nog geen OV. Op Schiphol is het erg druk. Na het dicht sealen van de koffer in een enorm lange rij gestaan om de koffer in te checken.
In het vliegtuig heb ik de laatste rij bijna voor mezelf, de man naast me heeft zich verplaatst, maar net voordat we weg gaan komt er toch iemand zitten, jammer. Al valt dat uiteindelijk wel mee, want de man is heel vriendelijk en helpt me met het douaneformulier (wat ze volgens hem toch niet lezen) en brengt me steeds koekjes die hij uit de keuken op haalt.
Aankomst in Paramaribo
Vlak voor aankomst moet de cabine behandeld worden tegen eventuele insecten, dus loopt men met spuitbussen de boel plat te spuiten, komen er geen vreemde beestjes aan land in Suriname. Van bovenaf een mooi uitzicht op de jungle. De landingsbaan is een betonnen plaat met een klein gebouw. Bij de douane heb ik de mazzel dat ik mijn verplichte toeristenkaart weken geleden al heb opgehaald op Schiphol. Vanmorgen was dat loket namelijk dicht, en nu moet iedereen zonder kaart een lange rij in. Op de koffer moet ik dan weer wel heel lang wachten, blij als die er is.
Op naar het hotel
De geregelde shuttle van de luchthaven naar het hotel is er niet, wel allerlei andere taxichauffeurs die meteen op je af duiken. Een oudere man probeert te helpen en belt mijn hotel, maar daar nemen ze niet op. Dan maar met zijn taxi mee, de man lijkt betrouwbaar en het is zo’n lange dag, ik wil nu wel eens in het hotel neerploffen. Even wennen ze rijden hier links, en ondanks dat het al donker is valt er genoeg te zien. Veel huisjes langs de weg, waar iedereen voornamelijk in de open buitenruimte leeft, ook allerlei winkels ze zien er wat ouderwets uit.
Inhalen doet de chauffeur veelvuldig, eerst toeteren dan groot licht aan en gas geven. Op zich rijdt hij verder netjes, maar ik ben blij dat hij telkens goed door heeft dat er ook mensen in het donker vlak langs de weg lopen. In Paramaribo zelf is het rustig op straat, ik kan er nog niet veel van zien.
Bij het hotel een mooi appartement gekregen met 2 etages, een keuken en woonkamer. Ik eet in de bar wat frietjes en Surinaamse bitterballen, die zijn best pittig. Daarna gaan slapen, ben doodop na de korte nacht en lange dag. Ze mogen hier trouwens nog vuurwerk afsteken tot 2 januari, dus stil is het niet. Hopelijk komt Edwin hier morgen ook aan, de boot ligt al voor de kust.
