Het is weer een vroege ochtend. Na een snel ontbijt met de metro naar de ferry terminal bij het Vivo centre zodat we met de boot naar het eiland Batam in Indonesië kunnen. Via de douane, waar we wederom een stempel krijgen dat we Singapore verlaten, lopen we naar de juiste boot. Voor het eerst in de regen, tot nu toe was het lekker droog hier. Aan boord is het rustig, niet veel andere passagiers. Daarom een mooi plekje bij het raam kunnen kiezen.
De zee is vrij ruw, dus het is een wiebelige overtocht, maar het gaat wel snel. Je vaart tussen enorme tankers door. Onderweg spelen ze na het veiligheidsfilmpje, grappige filmpjes af een soort Funniest Homevideo’s. Sommige zijn erg flauw maar vermakelijk is het wel. Na het aanleggen stappen we in Indonesië op de steiger. Bij de douane staat een lange rij, maar ze werken snel. We krijgen weer een stempel (gaat hard zo deze 2 dagen) en gaan op zoek naar onze gids.
Met de gids Batam bezoeken
Ze is vrij snel gevonden want ze heeft een bordje met onze naam erop. Naar ons hoeft ze ook niet te gissen, want we zijn de enige Westerse toeristen hier. De gids gaat ons vandaag over het eiland rond rijden naar mooie of leuke plekken. Ze woont zelf op dit eiland, spreekt niet heel veel Engels, maar genoeg om elkaar te begrijpen. We hebben gekozen voor een gids omdat je anders zelf een scooter of auto moet huren of met een groep in een bus mee. Dat leek ons niet handig, en de gids weet natuurlijk ook de weg wat tijd scheelt.
Een snel toilet bezoek voordat we in de auto stappen, we komen er meteen achter dat die niet zo schoon zijn als in Singapore. Er zit een douchekraan in, zodat men zich kan wassen voor het gebed, gevolg is dat alles van boven tot onder nat is. Verder wordt hier geen wc-papier gebruikt, een fijne wetenschap hadden we graag eerder geweten.
Als we weg rijden zien we meteen een totaal andere wereld als in Singapore. Het is hier veel ouderwetser, de voetpaden zijn van zand en de gebouwen half in aanbouw blijven steken. Zeer veel scooters en motoren ook in plaats van auto’s. Het is een beetje terug in de tijd zo, maar wel leuk om ook eens wat anders te zien dan de ‘perfecte’ nette straten van Singapore
De eerste stop is bij de welkomst letters van Batam. Op een vervallen parkeerplaats kun je voor de letters poseren voor een foto. De gids vraagt of we ook een reclamebanner voor haar kunnen ophouden zodat ze die ter promotie kan gebruiken. Dan doen we natuurlijk want ze is erg aardig.
Maha Vihara Duta Maitreya tempel
Hierna rijden we door naar de Maha Vihara Duta Maitreya tempel. Een tempel vol lachende Boeddhabeelden. Het is een enorm gebouw, de schoenen moeten uit voordat we naar binnen mogen. Er zijn een paar enorme Boeddhabeelden te zien. Buiten verteld een meneer die hier werkt ons over Chinese sterrenbeelden, en zoekt op welke wij zijn. Het is een aardige man die leuke dingen verteld, maar op een gegeven moment gaat hij wel erg lang door. Vriendelijk natuurlijk, maar na een tijdje wil je wel verder.
Barelang brug
Dat doen we dan ook, de auto weer in en door naar de Barelang brug, de grootste toeristische attractie hier. Het is een rit van een half uurtje, waarbij we onderweg door echt arme gedeeltes van het eiland komen. De huizen zijn gemaakt van golfplaten en hout, soms van steen. Veel marktkramen langs de weg die allemaal dezelfde chips en water lijken te verkopen. De kraampjes zakken bijna van ellende in elkaar. Ondertussen worden we de hele tijd ingehaald door brommertjes die links en rechts over de weg scheuren. We zijn blij dat we zelf niet hoeven te rijden.
Bij de brug veel lokale toeristen, we zijn de enige Westerse mensen hier. Dat valt nogal op, we trekken meer bekijks dan de brug. Die overigens ook niet echt bijzonder is. Overal lopen fotografen die mensen op de foto zetten, snel een printje maken achterop een kastje van hun scooter, en deze dan verkopen.
Een groepje dames uit Sumatra heeft ons gespot en ze vragen iets over een foto. Wij denken dat ze willen dat we een foto van hun maken, maar nee ze willen met ons op de foto. Heel apart, we weten niet goed waarom, maar het is wel ok. Onder luidt geroep en enthousiast gebabbel gaan we met ze op de foto. Even later worden we door nog 4 mensen aangesproken, die willen ook met ons op de foto, we doen dat maar, toch is het een raar iets.
Vihara Budhi Bhakti tempel
Na de foto’s rijden we door naar de Vihara Budhi Bhakti tempel. Een tempel met verschillende grote beelden en een centrale plek die mooi versierd is met rode lampionnen en kaarsen. Van de gids krijgen we muntjes om in de vijver te gooien en een wens te doen. Daar zijn wij eigenlijk niet zo van, maar ze dringt aan, dus doen we het maar.
Winkelcentrum
Rond de middag komen we aan bij een winkelcentrum. Een klein beetje geld gewisseld, want je kunt hier niet pinnen. Het toilet is net zo vreselijk als bij de ferry poort, hoe doen die mensen dat hier zelf toch? Bij een bakker kunnen we broodjes halen, je mag zelf pakken, en er is zoveel lekkers. De dame achter de balie roept nog wat over een aanbieding, we snappen het niet helemaal maar het blijkt dat we 2 gratis broodjes mogen pakken. En het kost hier al helemaal niets, de hele dag door verbazen we ons over de prijzen.
De broodjes smaken goed, en we hebben nog wat tijd om door het winkelcentrum te lopen. Daar is niet veel bijzonders, behalve het personeel. Zodra je door een winkel loopt komt er een schaduw in de vorm van een verkoper achter je aan. Ze zeggen niets, maar blijven vlak achter je staan of lopen, zal best als service gezien worden, maar na een paar winkels is het best irritant.
De volgende stop is bij een kleine tempel, deze ziet er mooi uit, wat ouder als de vorige 2, alleen staan er borden dat het niet voor toeristen bedoeld is. Dus gaan we weer weg. De gids weet nog een leuk park waar je herten kunt voeren, was wel leuk.
Layer Cake
Iets waar je voor naar dit eiland komt is de layer cake. Een cake met heel veel dunne laagjes, bij ons beter bekend als spekkoek. We gaan naar de bekendste bakker ervan, de Golden Layer Cakes. Daar mag je proeven en dan kiezen welke smaak je wilt. We kiezen er 1 met kaneel, die smaakt het lekkerst.
Pretpark
De laatste stop is bij een park aan het water. Het is een klein pretpark dat is uitgestorven, en oogt als vergane glorie. Veel is er niet te beleven, er staan overal attracties die al een tijdje stil staan. Voor een aantal mensen zijn wij de grootste attractie. Een aantal dames van Batam komt op ons af, super enthousiast lachen en gillen. Ze willen met ons op de foto. Voor ik het door heb sta ik al met een mevrouw op de foto. Edwin moet erbij, een willekeurige jongen wordt gevraagd de foto te nemen. Dolenthousiast zijn ze, wij weten niet wat ons overkomt, zo voelt het dus om beroemd te zijn. Heel gek hier.
Ferry poort
Bij de ferry poort zeggen we onze gids gedag, en bedanken haar voor de service. We moeten nog even wachten voor we de boot op kunnen. Dus eten we bij de bakkerij een broodje met daarbij mierzoete thee, niet weg te krijgen. In de hal beneden klinkt een soort fanfare muziek. Daar is een muziekevenement aan de gang, allemaal schoolmeisjes met trommels en dergelijke.
Als we hierna denken, kunnen er nog meer gekke dingen gebeuren, worden we aangesproken door 3 schoolmeisjes. Wij denken dat ze net als de anderen met ons op de foto willen. Maar nee, zij willen een interview op camera, dat vinden we niet zo’n goed idee. Als blijkt dat we onze mening moeten geven over Batam, dit winkelcentrum en nog wat andere zaken, bedanken we vriendelijk maar haken we echt af. Ze zijn daar heel teleurgesteld over, dat vinden we best zielig, maar we gaan niet overstag want het leek ons een lang gesprek in gebrekkig Engels.
Bij een enorme supermarkt willen we onze laatste roepies opmaken. Omdat alles zo goedkoop is, is dat nog lastig ook, komt toch weer uit op snoep en snacks. Bij de muziekoptredens kijken we ook nog even kort, maar dat is niet vol te houden, de kinderen zingen enorm vals.
Terug in Singapore
Met de boot gaat de terugreis vlot, weer dezelfde flauwe filmpjes als op de heenweg. De 3 mannen in traditionele kleding schuin achter ons liggen helemaal in een deuk en lachen echt heel hard om de grappen. Daar moeten wij dan weer erg om lachen.
We eten bij het foodcourt de lekkere rijst met kip die we van de week ook gegeten hebben. Vooral die met de Mongoolse saus is heerlijk, die zouden we dagelijks kunnen eten. Hierna gaan we terug naar het hotel. Batam bezoeken was heel leuk, maar zo mooi en luxe als het eiland wordt aangeprezen op filmpjes is het allemaal niet. Het is meer een project voor toeristen wat niet echt van de grond komt, wat wel jammer is. We hebben ons echter wel vermaakt en met de gids erbij was het ook heel leuk om het eiland zo te bezoeken.
Waarom toch die selfies met ons
We vinden ook nog uit waarom we overal door mensen gevraagd werden op de foto te gaan. Niet om dat wij nou zo speciaal waren in ieder geval. Dit gebeurt zo’n beetje overal in Indonesië met toeristen. Zeker op plekken waar ze niet gewend zijn aan Westerse toeristen. We zien er voor hun anders uit, en dat vinden ze bijzonder, daarom willen ze met je op de foto. Tegenover hun vrienden is het ook nog eens erg ‘cool’ om met Westerse mensen op de foto te staan. Mysterie opgelost, grappig blijft het wel.