Als we door de patrijspoort van onze hut naar buiten kijken, zien we voor het eerst in dagen iets anders dan zee. We liggen voor anker in de baai van het eiland Bequia, dat bij de Grenadines hoort. Welkom terug in de bewoonde wereld.
In de baai is het druk, er liggen tientallen jachten voor anker. Naast ons ligt een groot cruiseschip en aan de andere zijde een peperduur Mexicaans jacht. We gaan snel naar buiten om vanaf het dek het eiland te bekijken. Het ziet er heel mooi en groen uit, met palmen precies zoals je van een tropisch eiland verwacht. We liggen voor anker in Port Elizabeth.
Vissen
Na het ontbijt wordt de tijd een uur terug gezet, zodat we in de juiste tijdzone leven. We moeten vervolgens wachten met aan land gaan totdat het schip ingeklaard is. Om de tijd te doden gaat een medereiziger vissen. Hij heeft een zelfgemaakte hengel bestaande uit een houten plankje met een vislijn en haak eraan. Ik mag het ook even proberen, maar de vissen willen niet bijten. Iemand anders haalt een hengel te voorschijn en wat stukjes spek als aas. Maar ook hem lukt het niet om iets te vangen. Het was wel leuk om een keer te proberen.
Op weg naar het eiland
Om 10 uur mogen we met de rubberboot mee naar het eiland. Je moet dan eerst een steile trap af die naast de boot hangt. Vanaf de trap stap je tussen de lijnen van de boot door in de rubberboot. Dit is voor een eerste keer best een beetje spannend. We zitten gelukkig in het eerste bootje want er kunnen maar een paar mensen per keer mee, en het heen en weer varen kost tijd waardoor je lang moet wachten. Een Nederlandse meneer die al maanden met zijn boot in deze haven ligt helpt met zijn piepkleine bootje ook mee om mensen op te halen. Zo kan iedereen toch wat sneller het eiland verkennen.
De tocht in de rubberboot is leuk, beetje deining en veel spray van de boot. Op de steiger aangekomen kun je eventueel met een eilandtour mee. Wij slaan even over, we willen liever ons eigen gang gaan en lekker wandelen. We lopen eerst door een straatje bij de haven met houten kraampjes vol souvenirs. We kijken bij de VVV en proberen een bank te vinden om wat lokale dollars te pinnen. Dat lukt alleen weten we niet wat het waard is.
Bij de haven vragen we het aan de Nederlandse meneer van het bootje, je moet het dollarbedrag door 3 delen om tot het Eurobedrag te komen, dat is simpel. We lopen verder, het plaatsje is erg mooi, met veel felgekleurde huizen en steigers. We volgen een pad langs het water wat heel smal is en langs de haven voert. Een man met een taxi biedt aan ons rond te rijden, we horen hem een beetje uit over wat er te zien is, maar besluiten eerst maar eens gewoon rond te kijken.
Thee met taart
Langs de haven zijn eettentjes. Wij gaan zitten bij Gingerbread voor een kop thee en koffie. Binnen zoek ik nog een taartje uit, we nemen allebei een stuk bananen-kokostaart. Deze smaakt echt heerlijk. De thee is met melk uit een kannetje, de Engelse manier, en zoals ik hem graag drink. Dit eiland was een kolonie van Engeland en de koningin staat er nog steeds op het papier geld, vandaar de Engelse thee.
Na het afrekenen lopen we verder over het smalle pad langs de haven. Daar zijn vissers bezig met het fileren van de gevangen vis, direct uit zee dus verser kan niet. We komen ons eerste strandje tegen, klein maar wel heel mooi met het heldere water en mooi zandstrand. Edwin gaat snorkelen en ziet wat mooie tropische visjes zwemmen. Twee andere stellen van de boot strijken hier ook neer.
Trail
Wij gaan de Princes Margareth trail langs het water lopen. Een smal pad met houten trappen omhoog. Overal heb je een geweldig uitzicht over de baai. Op de kades onderweg lopen soms krabbetjes. Via de trail komen we op een groter strand, veel commerciëler ook. Hier gaan de meeste toeristen van de cruiseboot naar toe. Het is dan ook heel druk. Wij lopen over het strand naar het volgende gedeelte van de trail. Daar is het beduidend rustiger.
Veel steiler klimwerk ook op minder nette paden. Aan het eind van de trail kom je uit op een steile heuvelweg met rechts een strand. Daar is het lekker rustig. De stranden zijn hier heel mooi met palmbomen erbij, precies zoals je verwacht op zo’n eiland. We wandelen door de zee en belanden bij een strandbarretje. Daar gaan we lunchen, mooi uitzicht over de baai en we kunnen onze boot ook zien liggen.
Lunch aan het strand
Het is een typische Caribische strandbar, met felle kleurtjes en hout. Ik eet een omelet ham kaas met een bakje frietjes om te delen en Edwin een visburger al is het niet echt een burger maar 3 vers gebakken visjes op een broodje. Het smaakt allemaal heerlijk. Na het eten terug het strand op, ze hebben daar een schommel aan een boom hangen. Ik moet daar even op, schommelen aan zee. Al is de schommel wel wat hoog dus het is springen om erop te komen. Wel heel leuk met dit uitzicht.
We lopen daarna dezelfde route terug, langs de kant van het pad aan het water lopen allemaal krabbetjes die wegspringen als je dichterbij komt. Ook heel veel kleine visjes gezien in het ondiepe water, en zee-egels. Onderweg komen we telkens andere medezeilers tegen, die ook wat rond dwalen, ook veel straathonden trouwens, sommige zijn heel erg schattig. We bezoeken een winkel boven een bar in leuke houten stijl.
Daarna naar een supermarkt gelopen. Die zijn niet zo groot hier, maar hebben wel veel voorraad, veel zeilers willen hier natuurlijk hun bootvoorraad aanvullen. Wij kopen water en wat koekjes, en bekijken nog wat kraampjes en winkeltjes. We kopen een souvenir en komen op een terras nog een clubje van de boot tegen. Daar drinken we een drankje mee. Op het VVV-kantoor koopt Edwin nog een sticker van het eiland.
Terug naar het schip
Dan terug naar de steiger voor de tender naar de boot. De mensen van het grote cruiseschip gaan op een luxe manier, met gesloten airco bootjes en er liggen handdoekjes klaar etc. Een verschil met onze rubberbootjes, maar ja is voor ons avontuurlijker. De eerste ronde moeten we laten gaan want die zit vol. Daarna op een wankele manier de rubberboot in en terug naar de Eendracht.
Een aantal mensen gaat zwemmen of snorkelen rond de boot, zo ook Edwin. Veel vissen onder de boot gezien en aan het anker gehangen. ‘s Avonds is er een barbecue op het achterdek. Mooi om zo in de baai te liggen met de lichtjes van het eiland op de achtergrond. De barbecue is lekker met worst, biefstuk, kip, gamba’s en tonijn. Gezellig gepraat met wat mensen met wie we goed op kunnen schieten.
Iemand wil nog gaan nacht vissen. Dus wordt er een grote lamp op de reling gemonteerd om vissen te lokken. We zien heel veel kleine pijlinktvisjes, een vliegende vis en grote gepen met blauwe strepen op hun rug. Er wordt niets gevangen, later breekt ook de hengel nog doormidden toen er wel een vis aan hing. Dus geen verse vangst. We zijn vroeg de hut in gegaan, beetje lezen en luieren. Het was een heerlijk dagje op ons eerste tropische eiland. Benieuwd waar we morgen belanden. Bequia was in ieder geval heel mooi, en een plek waar je voor een wat langere tijd nog eens naar terug zou willen.
Meer foto’s van Bequia bekijken? Klik hier voor het fotoverslag.