We zijn vroeg wakker, door de patrijspoort zien we alweer een groot cruiseschip naast ons liggen. We gaan vandaag de baai van Bequia verlaten en door varen naar Saint Vincent, een ander Caribisch eiland in de buurt. Na het ontbijt is het een beetje chaotisch als iedereen tegelijk wil helpen met opruimen en schoonmaken. Edwin en ik gaan voorraden van de keuken aanvullen. De voorraadkamers bevinden zich benedendeks, en het is even zoeken waar alles staat, maar wel een leuk karwei.
Vertrek uit Bequia
Voordat we mogen weg varen moet we wachten op toestemming. Tijdens het wachten een heerlijk plakje speculaascake gegeten. Op het voordek is even niemand, dus lekker in mijn eentje van het uitzicht op Bequia genoten. Als we weg varen blijkt dat onze wacht dienst heeft, dat had ik niet door, dus snel melden op de brug. Vanaf daar zien we de baai van Saint Vincent al liggen, het is nog wel een stukje varen.
Voor ons betekent dit dat er tijd is voor een schoonmaak van het voordek. Dus lekker met emmers, bezems en trekkers aan de slag, poetsen maar. Dat valt niet mee op een deinend schip qua evenwicht en poetsen tegelijk. Hierna volgt de lunch, en mogen we onze spullen inpakken, want we gaan aanleggen in de baai Barraouallie.
Saint Vincent
Het eiland ziet er geweldig uit, hoge heuvels met rotsen en veel groen, en daar tussen fel gekleurde houten huisjes. Jammer genoeg duurt het nog lang voordat we van boord mogen, ook is er wat oponthoud met het rubberbootje losmaken van het schip. Wij kunnen uiteindelijk met de 2e pendeldienst mee. Het is maar een kort stukje varen voordat we op een eenzame betonnen steiger aanleggen. Zo toeristisch als het gisteren was zo verlaten ziet het er hier uit.
We klimmen uit de boot en gaan met een groepje op pad om de filmset van Pirates of the Caribbean te zoeken. Er zijn voor deze film opnames gemaakt op dit eiland, en er schijnen nog steeds decorstukken van de film te staan. Eerst gaan we langs de bank voor wat lokale dollars. In een vervallen gebouwtje staat een automaat. Net als in Suriname en Bequia staat de pinautomaat in een apart hokje en mag er 1 persoon tegelijk naar binnen, je wacht dus buiten op straat tot het hokje vrij is. Helaas is de automaat na 4x buiten gebruik. Wij konden gelukkig nog wel wat pinnen.
Pirates of the Caribbean filmset
We wachten op de laatste mensen die mee gaan naar de set en lopen dan langs de weg de heuvel op. In tegenstelling tot gisteren is het hier niet toeristisch, we zijn ook echt op een arm gedeelte van het eiland. Overal staan vervallen huisjes waar nog wel mensen wonen, kippen, honden en geiten lopen overal tussendoor. De mensen zijn wel heel vriendelijk. Het is verder erg warm, maar het uitzicht op de baai maakt veel goed. Onderweg vragen we voor de zekerheid de weg, maar we gaan de goede kant op.
Na een tijdje vinden we een bord van de filmlocatie. Door een hek en via een heel steile weg gaan we naar beneden en komen in de baai aan en ook op de set. Er staan nog wat originele gebouwen van de film, die dus allemaal nep zijn. Alleen een gevel en daar achter aan de binnenkant een stelling met ook nog wat foto’s en uitleg hier en daar. Herkenbaar zijn de kade met nepkanonnen en de baai zelf die in de eerste film gebruikt zijn. Je kunt onder andere de rots in de vorm van een boog zien, waaraan de 3 skeletten hangen als Jack Sparrow de baai binnen vaart (nu natuurlijk zonder skeletten).
Echt leuk om hier te lopen. Verder is er een aanlegsteiger voor bootjes, want dit is een populaire plek bij toeristen. Met de groep gaan we wat drinken in het barretje. Deze heeft ook een uitstekend Wifi netwerk dus wel erg dat iedereen meteen verdiept is in zijn telefoon. Maar ja we hebben ook al een tijdje geen contact met de buitenwereld kunnen hebben, dus logisch om even berichten te checken. Ik drink hier voor het eerst cola want ze hebben alleen cola of bier. Dat laatste lijkt me met dit warme weer niet zo’n goed idee.
Naar het strand
Na nog wat foto’s gemaakt te hebben, lopen we terug naar een baai om de zee in te gaan. We lopen langs de weg en vervolgen onze looproute over een stenen trap die tussen de huizen door en bijna door de achtertuin van mensen loopt. Het strand valt een beetje tegen. Het heeft een rare zwarte kleur en er licht veel afval. Een lokale meneer nodigt iedereen uit voor een drankje maar daar hebben we niet zoveel zin in, iets te dronken deze man. Het enige mooie aan het strand zijn de houten vissersbootjes die op het strand tussen de palmbomen liggen.
Tussen de troep door, het lijkt wel een vuilnisbelt, lopen we naar een snorkelplek. Deze bevindt zich vlakbij een rotswand, en er wonen mensen op het strand in vervallen huisjes. De varkens scharrelen er door de zee, en er zijn ook kippen op het strand. Er lopen ook veel kinderen rond en die zijn erg opdringerig, en hangen om ons heen. Dat is in het begin nog leuk, maar na een tijdje vervelend. Ze spreken wel Engels dus je kan wel met ze praten.
Een aantal mensen gaat snorkelen, en voor de achterblijvers wacht een uurtje met de opdringerige kinderen. Ze vragen van alles, je leeftijd, waar je vandaan komt of je snoepjes hebt en gaan heel dicht op je zitten. Bij het zien van zonnebrand willen ze dat ook hebben, we geven een beetje, maar ze willen steeds meer. Als ik op sta en er zand op mij zit gaan ze het er meteen afkloppen, maar daar hou ik ze in tegen want het is niet zo prettig als ze aan je kont gaan zitten. We snappen wel dat we zelf de bezienswaardigheid zijn hier, en voor de kinderen een leuke afleiding, maar met zo’n grote groep kinderen om je heen is het op een gegeven moment best irritant.
De snorkelaars komen terug en hebben veel moois gezien onder water. Edwin ook, hij heeft veel murenes gezien en gepen. We lopen terug over het strand, waar de lokale meneer je meteen weer uitnodigt voor een biertje, we slaan nog eens over. Langs het strand zijn vissers bezig om een groot net in een cirkel steeds kleiner te maken zodat ze alle vissen die er in zitten kunnen vangen. Mooi om deze wat ouderwetse vorm van vissen te bekijken.
Wandeling door het dorp
Wij lopen via een soort tuinpaadje naar de weg. Overal liggen enorm grote schelpen en stukken dood koraal. We zoeken naar een toeristenwinkel, maar dat zit er niet op dit gedeelte van het eiland. Als we bij een kleine winkel binnen lopen, belanden we terug in de tijd. Het is een soort ouderwetse kruidenier met oude weegschalen en slechts een paar plankjes achter de kassa met artikelen. Ze hebben hier niet veel, boodschappen worden waarschijnlijk ergens anders gehaald.
We lopen nog door een woonwijk, de houten woningen zijn echt krotten, ze zien er zeer vervallen uit, en je vraagt je af hoe mensen er kunnen wonen. Geen keuze waarschijnlijk, het ziet er allemaal erg arm uit. Op een aantal netjes afgebouwde nieuwe huizen na, deze vallen tussen de rest wel extra op.
We keren terug naar de steiger, en gaan met de rubberboot naar de Eendracht. Op de kade delen enkele bemanningsleden nog ijsjes uit aan de lokale kinderen. Er volgt een ware bestorming, ze zijn er dan ook heel blij mee.
Saint Vincent was leuk om te bezoeken, het was minder toeristisch, maar ik had wel gehoopt op een leuker strandje. Het bezoek aan de filmset was wel het hoogtepunt. Na het diner blijkt onze wacht alweer dienst te hebben. Na het eten dus de afwas en schoonmaak gedaan, wat wel gezellig was. We moeten ook nog een immigratieformulier invullen voor het bezoek aan Saint Lucia morgen, ons volgende eiland. Daarna nog lekker buiten gezeten
