Vandaag verruilen we Singapore voor Maleisië, we gaan naar Legoland dat hier net over de grens ligt. We moeten vroeg op, daardoor is het wel heerlijk rustig aan het ontbijt. We lopen naar de Singapore Flyer en stappen daar op de bus naar Maleisië. Bij de grens moeten we de bus uit om officieel uit gestempeld te worden. Dan weer de bus in en door een stuk niemandsland, de brug naar Maleisië over. Aan de overkant de bus weer uit om daar langs de douane te gaan voor een stempel van Maleisië in het paspoort. Ook een check voor bagage maar dat stelt niks voor, de mannetjes die het scherm van de scan checken kijken amper op. Het ging lekker vlot allemaal, en we zijn in 1,5 uur bij Legoland.
Voordat we de bus uit mogen krijgen we eerst te horen dat we al onze spullen mee moeten nemen en dat we vanmiddag een andere bus hebben. Dit wordt wel 10 keer herhaald voor het geval dat iemand het niet snapt. Als je denkt dat de mevrouw klaar is met de uitleg, start ze weer opnieuw, het gaat maar door tot we eindelijk mogen uitstappen. We hebben zin om te vragen hoe dat nou precies zit met de bus, maar waarschijnlijk zal ze de humor niet snappen en krijgen we dan nog eens uitleg, dus laten we het maar zitten.
Sea Life
We hebben gratis toegang dankzij mijn personeelspas, net als in het Sea Life centre ernaast. Daar gaan we eerst naar binnen. Moeten we voor een kaartje wel eerst naar de Legoland balie, waar het even tijd kost om uit te vinden hoe het nou precies werkt met dit pasje. Uiteindelijk lukt het. Het Sea Life centre is klein, maar heeft mooie aquaria. Het is eerder dit jaar geopend, dus alles ziet er nog nieuw uit. Er is ook veel personeel aanwezig voor uitleg, die we volop krijgen. Soms zijn we opgelucht dat er in een ruimte even geen personeel is, service is goed maar je wil ook gewoon even rustig kijken. Verder een heleboel interactieve displays met spelletjes, en je kunt een vis inkleuren en scannen zodat hij in een digitaal aquarium zwemt.
Legoland
Als we uitgekeken zijn, lopen we naar Legoland. Daar is het heel erg stil, er zijn een paar groepen, maar voor de rest niet veel andere bezoekers. We kunnen dus alles op het gemak bekijken en de attracties doen zonder wachtrijen.
Bij de boot rit, waar je zelf mag varen in een vast parcours heb ik helaas een slecht werkend bootje. Ik moet het gaspedaal heel hard in trappen, maakt het iets minder leuk. De Ninjago attractie waarbij je met armbewegingen in een karretje de virtuele vijanden van je af moet slaan is erg grappig. Ik denk dat het personeel ook veel lol heeft met het bekijken van de camerabeelden want dan zie je mensen wilde armbewegingen in de lucht maken.
In de uitkijktoren heb je een mooi overzicht op de omgeving. Dit gebied is echter in ontwikkeling dus vooral veel gebouwen in aanbouw, hoge flats en jungle gezien. We gaan vervolgens naar de draken achtbaan in een Lego kasteel. Hier is verder geen andere bezoeker, dus hebben we de attractie voor ons zelf. We gaan ieder in een eigen bakje zitten. De eerste rit is zo leuk dat we nog een keertje gaan. Omdat er niemand staat te wachten mogen we blijven zitten.
Storing in de achtbaan
Aan het eind van de rit vlak voor het station gaat het mis en slaat de trein vast. Daar zit je dan, een technische storing. We moeten blijven zitten en wachten. Na een paar minuten komt er een medewerker aan met paraplu’s, want we zitten in de hitte en volle zon. Vriendelijke service, de jongen die ze brengt biedt aan om de paraplu boven mijn hoofd vast te houden, maar dat hoeft van mij niet, want dan staat hij zelf in de zon weg te branden.
Na een tijdje wachten komt de technische dienst en wordt er besloten dat we uit de karretjes geëvacueerd moeten worden. Personeel komt op de loopplank naast de trein naar ons toe, vast geklikt aan het hek met tuigjes. Ze halen de beveiliging van de beugels af en dan moeten wij (zonder tuigje) mee lopen naar het station. Wel het hek vast houden, maar die is door de zon bloedheet, dus dat is niet te doen.
Eenmaal in het station krijgen we excuses, en een bon om bij een willekeurige attractie de rij mee te kunnen omzeilen. Maar ja er zijn geen rijen vandaag dus de bon is voor ons meer een souvenir. Inmiddels hebben we wel honger, dus op zoek naar een restaurant waar je binnen kunt eten. Buiten is het zo warm, echt niet vol te houden, zeker niet in de zon.
We eten een pizza, de prijzen voor eten zijn erg laag voor een pretpark, misschien zijn dingen gewoon goedkoper in Maleisië. Het personeel is trouwens erg vriendelijk, ze moeten zich dood vervelen op zo’n stille dag maar laten daar niks van merken.
Miniland
Na het eten lopen we verder rond en doen nog wat attracties. In miniland zijn gebouwen uit Aziatische landen echt heel mooi nagemaakt. Zoals de Petronas Towers in Kuala Lumpur. Het is allemaal mooi om te bekijken, maar zo heet in de zon, dat je er jammer genoeg niet te lang kunt blijven.
Tot besluit nog een ritje gemaakt in de bootjes, net als vanmorgen. Er zit een jongetje vast met zijn bootje, hij komt niet vooruit want hij heeft hetzelfde bootje als ik vanmorgen en krijgt de boot niet meer aan de gang. Edwin helpt wat met duwen tot er een personeelslid met een bootje aan komt om te slepen.
We kijken tot besluit nog in de winkels, en kopen een kleinigheidje. Daarna een klein winkelcentrum wat naast het park zit bezocht. We willen wat te eten kopen, maar hebben geen Maleis geld opgenomen, en pinnen kan hier niet. We vragen bij de ingang van Legoland of we weer naar binnen mogen, want daar kun je wel pinnen en dus iets eten. Het mag gelukkig.
Terug reis
Na het eten lopen we naar de bushalte, we moeten weer een immigratieformulier invullen om Singapore in te mogen. Met de bus zijn we zo bij de grens. Opvallend voor ons is onderweg de hoeveelheid scooters en motoren, het lijkt wel een optocht, maar is voor hier waarschijnlijk de makkelijkste manier om heen en weer te rijden tussen werk en huis.
In Maleisië zijn we zo uit gestempeld, we rijden weer over de brug naar de grens naar Singapore. Daar komen we in een lange file terecht van bussen. Na heel lang wachten kunnen we eruit. Binnen staan we vervolgens weer in een lange rij bij de douane. Het gaat heel traag allemaal. Bij mij duurt het nog langer want als ik mijn stempel heb gekregen moet ik wachten tot de vrouw bij het andere loket klaar is. We moeten door hetzelfde poortje en die gaat pas open als we allebei een stempel hebben.
We komen als een na laatsten bij de bus, en kunnen dan eindelijk verder. Dit kostte gewoon een uur, zo zonde van de tijd. De terug rit verloopt vervolgens vlot. We stappen uit bij de Singapore Flyer en gaan met de metro richting hotel. Bij de McDonald’s nog een hamburger gehaald voor in de kamer. Een klein hapje kunnen we wel gebruiken.
Het was een lange dag, maar wel leuk. Morgen gaan we nog een keer de grens over, maar dan naar Indonesië voor een bezoek aan het eiland Batam.