Er is regen voorspeld vandaag en dat wordt meteen al duidelijk als we op het balkon ontbijten. Vanaf de heuvels in de verte zien we de buien aankomen. Het zijn korte maar forse buien, er valt veel regen in een paar minuten. Op het balkon zitten we droog, en wachten de buien een beetje af voordat we op pad gaan.
Edwin gaat vanmiddag duiken dus we gaan terug naar het zuidwestelijk gedeelte van het eiland. We bezoeken het strand van Anse Mitan, een erg toeristische plaatsje, waar ook een veerpond stopt vanuit Fort de France. Na een korte wandeling door de zee, gaan we de auto weer in.
Lunchen aan het strand
Rond de middag stoppen we in L’Anse a Ane voor de lunch. Er zitten een paar strandtenten, de meeste restaurants zijn hier ‘s middags geopend van 12 tot 14.30 uur. Daarna gaan ze dicht of kun je alleen een drankje halen. We hebben geen idee of ze ‘s avonds ook weer open gaan, nergens hangen openingstijden. La Case a Glace heeft een leuk terras met felle kleurtjes en een leuke menukaart, dus daar gaan we zitten.
Om 12 uur is het de gewoonte dat iedereen gaat lunchen, de plek stroomt vol. Het personeel spreekt alleen Frans helaas, dus het bestellen en de vragen die ze hebben zijn weer een uitdaging. Maar het wordt allemaal begrepen en we krijgen niet veel later ons eten. Ik kies voor een omelet met frietjes en Edwin gaat voor worstjes met friet.
Daarbij hebben we allebei een portie van de lokale Creoolse keuken gekozen: Accras de morue en Aacras de crevette. Dat zijn deegballetjes met vulling, ik heb de visvulling gekozen en Edwin de garnalen. Daarbij krijg je een vreemd ogend doorzichtig sausje met kruiden erin. Dat heeft niet echt smaak maar de deegballetjes wel, die zijn heerlijk. De rest trouwens ook, onder het toeziend oog van 2 eenden die door het restaurant lopen en bij elke tafel smekend staan te bedelen voor eten. Lekker opdringerig, maar helaas voor hen krijgen ze niets.
Duiken
Na de lunch rijden we naar Grande Anse d’Arlet. Edwin gaat daar duiken, ik blijf op het strand. In de verte zien we het Nederlandse zeilschip de Stad Amsterdam. Die ligt in deze baai voor anker, het schip maakt een reis langs verschillende eilanden. Af en toe zijn er nog steeds hevige regenbuien, maar de temperatuur is goed. Je ziet de buien van achter de heuvel aankomen, dus op zich kun je tijdig schuilen. Hoewel ik 1 bui maar gewoon over me heen laat komen, toch al nat van het zeewater, dus dat maakt niet meer uit. Alleen de rugtas goed afdekken. Net als de meeste andere mensen dan maar de zee in, want die is lekker warm en dan weer opdrogen in de zon.
Edwin is intussen met de boot mee naar de duikplek. Eerst gesnorkeld, want je gaat duiken met begeleiding dus dat gaat om de beurt. Bij het snorkelen een zeeschildpad gezien, en diverse andere vissen. Maar bij het duiken heeft hij helemaal mazzel want er zwemt meteen een zeeschildpad heel dicht langs. De begeleiding die mee is, maakt foto’s en de volgende dag staat er een hele mooie foto van Edwin met de zeeschildpad op hun Facebook site. Verder heeft hij zoveel verschillende vissen gezien: murenes, keizervissen, zeesterren, teveel om op te noemen. Het was daardoor een zeer geslaagde duik.
Appartement
Terug aan de kant een certificaat gekregen voor de 1e duik. We lopen terug naar de auto, via de supermarkt rijden we terug naar het appartement. Daar eten we een paar simpele tosti’s en een klein gebakje. Ik bedacht me trouwens dat de Ziggo app hier zou moeten werken, want die doet het op Europees grondgebied, en dit is Frans terrein, dus even uitgetest, en het blijkt te werken. Als we willen kunnen we dus Nederlandse tv kijken, grappig zo ver weg van huis, en beter dan onverstaanbare Franse tv.